Lonely Traveller: Het Thaise bestaan

Het weekend zou ik opnieuw doorbrengen in The brown house.. Bij aankomst werd duidelijk dat bijna iedereen op trip was vetrokken, naar Kanchanaburi. Op slechts één Deens meisje na.. Wat was ik daar blij om! De mogelijkheid om in stilte te genieten en toch af en toe een babbeltje te kunnen slaan, was de perfecte combinatie voor de komende dagen. Natuurlijk hadden we ook nog onze familie aka. de honden.. Aangezien deze familie eigenlijk straathonden zijn, maar ze zich tegelijkertijd ook het brown house als hun thuis hebben gemaakt, heeft ertoe geleid dat wij ons ontfermd hebben over hen! We hebben zoveel liefde en dankbaarheid gekregen, daar zouden vele mensen nog iets van kunnen leren ;).. Ik had het gevoel iets betekend te hebben en was enorm opgetogen met ons eigen goede doel. Na twee weken zit onze taak er nu op en hoop ik oprecht dat iemand ons werk verderzet.. Want deze dieren verdienen het beste! Bindy; wantja, we hebben ze ook namen gegeven, zal mij het meeste bijblijven! Een hond met een verlamde poot, het buitenbeentje van de groep.. Maar zo'n liefdevol dier! Wat hou ik toch van mensen en dieren die anders zijn en niet tot de grote meerderheid behoren. Ik ben ervan overtuigd dat zij op een andere manier in het leven staan en daarbij vaak interessantere gesprekspartners zijn; bij mensen dan.. Haha.

Oké, waar was ik gebleven.. Euhm, maandag zouden we dus starten met de Siam culture week. Er stonden vele tempels op het programma, een bezoek aan een plaatselijk schooltje, een kennismaking met de Thaise keuken en de taal.. Super, deze onderdompeling in de cultuur en hun geloof; het boeddhisme! Hoe Thaise mensen in het leven staan is prachtig om zien! De tempels en daarbij de goden worden er aanbeden, met veel pracht en praal.. Terwijl de bevolking slechts een heel eenvoudig en teruggetrokken bestaan leidt. Toch heeft ook hier de enorme toeristische toestroom al zijn sporen nagelaten en wordt alles enorm uitgemolken.. Woorden van onze geweldige en grappige gids Guru "wij geloven erin dat..", waarbij iedereen de mogelijkheid krijgt te bidden en een schenking te doen. Allemaal goed en wel, maar deze woorden werden in iedere tempel om de vijf meter herhaald. Hen kunnen we niets kwalijk nemen natuurlijk, wij als toeristen werken zulke zaken zelf in de hand. Waarbij je kan zien dat vele ooit zo unieke plaatsen hun charme verliezen. Om het echte boeddhisme te ervaren zou ik dan ook enorm graag naar de monniken in Tibet of Nepal gaan en het pure bestaan ervan voelen en ervaren.. Misschien wordt dit wel mijn volgende trip.

Verder hadden we besloten om met onze groep het weekend door te brengen in kanchanaburi.. Zo gezegd zo gedaan! Vrijdag na het avondeten werden we opgehaald en rechtstreeks naar onze bestemming gebracht. We zouden er overnachten in een Guesthouse, in het centrum. Een stadje tochwel gekend voor oudere westerse mannen die opzoek gaan naar een jong Thais blaadje.. En dat was te merken ook. Hehe.

De dag na aankomst zijn we naar prachtige watervallen geweest, van wel zeven verdiepingen.. Goed voor meer dan 1.30u bergopwaarts wandelen. But we made it! Verder zijn we The death railway gaan bezichtigen, een brug en spoorlijn gebouwd tijdens WO II, onder leiding van de Japanners. Duizenden 'Prisoners of war'; want zo worden ze genoemd, zijn er gesneuveld, waaronder veel Nederlanders, Britten en Australiërs. Ze werkten er in erbarmelijke omstandigheden, dit in tegenstelling tot het land van melk en honing dat hen vooraf werd beloofd.

Ik heb hier een geweldige tijd en heb al bijzondere mensen ontmoet! Fun en dronken avondjes inclusief.. Haha! Ik ben best trots op mijzelf. Ik wilde mijn zelfstandigheid en onafhankelijkheid op de proef stellen, want uiteindelijk moet iedereen HET alleen doen.. Hoeveel mensen er ook rond je staan. En dat gaat mij tot nu toe goed af! Als ik deze trip tot een goed einde breng weet ik dat ik het kan en zal ik met nog meer overtuiging in het leven staan.. Dat is mijn doel! Mijn einddoel daarentegen is nog lang niet in zicht, want ik leer en ervaar iedere dag opnieuw!

Nu opweg naar het stand, Kao Samet. Een weekje uitblazen en genieten van het moment! Dat doe ik namelijk nog veel te weinig. Weg met die camera's en relax..

Het ga jullie goed!
Lots of love, Xoxo Lonely Traveller